Ik fiets er regelmatig aan voorbij als ik op weg ben naar mijn werk. Eerst stond er nog gras, daarna was er veel bedrijvigheid met tractoren, ploegen en giertanks. En daarna was het stil. Pas nu is het eerste kleine resultaat daarvan zichtbaar. Kleine sprietjes van de maisplant steken de kop op boven de grond. Er zit nog lang geen mais aan en het oogsten moet nog wachten tot eind augustus of begin september.
Trekken aan de planten heeft geen zin. Het heeft alleen maar een averechts effect en dat weet elke boer. Gewoon boerenverstand.
Het lijkt alsof er niets gebeurt op het maisveld en toch, het veld is nooit hetzelfde als ik er langs fiets. Elke seconde worden er miljoenen nieuwe cellen aangemaakt op dit veld. Alleen zien we het niet. Net zoals een zandkorrel geen zichtbaar verschil maakt in een zandloper.
Dat we het verschil nog niet zien, niet kunnen waarnemen, betekent niet dat er niets gebeurt. In tegendeel. Onzichtbaar vinden er veel veranderingen plaats. Ontstaan er blaadjes, meeldraden en stampers.
Het is gewoon boerenverstand om de mais met rust te laten, te koesteren, af en toe te voeden en water te geven. Hij zorgt voor de juiste bodem zodat de plant zelf kan groeien, op eigen kracht. Om pas dan, als de maiskolf volgroeid is, te oogsten en de vruchten van zijn werk te kunnen plukken.
Stel je nou eens voor dat jij deze boer bent en de planten je collega’s, je kinderen of je vrienden. Hoe vaak heb jij de verandering willen forceren. Hoe vaak heb je direct resultaat verwacht omdat je het nu al wel twee keer hebt verteld hoe het moet? Wat zou er gebeuren als je alleen maar zorgt voor de juiste voedingsbodem. Omdat je weet dat de groei allang plaatsvindt. Nog niet zichtbaar aan de oppervlakte en het is er wel. Om pas later, nog even iets later, de vruchten ervan te kunnen plukken.
Wil je meer weten over groei, ontwikkeling, leiderschap, verandering en de communicatie hierbij, kom dan naar onze Inspiratieavond of neem direct contact met ons op.
