Niet voldoen aan het ideale plaatje
Soms val ik mezelf tegen. Blijk ik toch niet die ideale moeder of dochter te zijn. Het ideale plaatje van mijn ooit geschetste ideale wereld is anders dan de werkelijkheid.
Het ideale plaatje
Iedereen is altijd welkom. Bij ons in huis is het altijd gezellig, ik ben gastvrij en ons huis is een veilige haven voor in ieder geval onze kinderen. Ik ben stabiel, gezellig, makkelijk.
En toch is dat niet zo.
Ik voldoe ‘helaas’ niet aan het ideale plaatje
Ik geniet van mijn eigen bubbel. Ik wil er wel altijd zijn voor iedereen, maar mijn hoofd en lijf reageert tegenstrijdig.
Ik hoor mezelf zeggen: ‘gezellig’ en aan de andere kant voel ik behoefte aan rust.
Of zeg: ‘pfff eigenlijk heb ik geen zin’ en voel tegelijkertijd de onrust van mensen afwijzen.
Het echte leven:
Soms val ik mezelf tegen. Soms val ik anderen tegen. Soms val ik onze kinderen tegen.
Ik hou van tijd voor mezelf. En ik hou van verbinding met anderen.
En bovenal vind ik het fijn om in gesprek te blijven, opnieuw verbinding aan te durven gaan.
Te ontdekken in welk proces ik zit.
Hoe deden mijn ouders dat?
Wat hebben zij ervaren toen wij volwassen werden en hun verwachtingen zo anders waren dan de werkelijkheid.
We hebben korte gesprekjes over hoe het écht was en is.
Hoe we anders zijn en andere verwachtingen hebben.
En dat dat niks zegt over hoeveel liefde er is.
Het ontroert me. Gesprekken en reflecteren over de onrust die er is, voorbij je eigen ideaalbeeld. Het is ook kwetsbaar en spannend. Soms schiet ik in verweer en reageer ik niet wonderschoon.
Het blijft een leerproces. En dat is ook oké. En irritant.
Maar vooral fijn. Om te ervaren hoe het écht met me is en écht met de ander.
Ik ben dankbaar dat ik mezelf zoveel persoonlijke ontwikkeling heb gegund de afgelopen jaren dat ik dit proces herken en aandurf.
Dat ik ook met onze kinderen gesprekken kan voeren over mijn verwachtingen, wensen en teleurstellingen. Dat dat iets van mij is waar ze niet voor hoeven te zorgen en niet verantwoordelijk voor zijn.
Zij hebben tegelijkertijd ook hun eigen wensen en teleurstellingen. Ze mogen hun eigen leven ontdekken en ik geniet ervan als ik daarin een steentje bij kan dragen. Als ik ze mee kan geven dat ze hun eigen keuzes mogen maken en hun eigen wensen mogen uiten, ook al komen deze wensen lang niet altijd uit of heeft moederlief (ik dus) een andere verwachting.
Daar ligt mijn missie. Thuis, op het werk, waar ik ook ben.
Mensen verbinden met zichzelf, zodat ze vandaaruit kunnen verbinden met anderen. Voorbij verwachtingen en ‘hoe het hoort’. Je eigen talenten, valkuilen en allergieën kennen en daar oké mee zijn.
Je eigen stroom herkennen en durven volgen en benoemen. Tegenstroom kunnen accepteren en meebewegen. Jezelf en het leven ontdekken.
Het leven beleven.
Ik wens je een fijne jaarwisseling en fijn 2021. Waarin je, met alles wat er speelt, verbinding ervaart.
Liefs Sabine