Durf jij je bloot te geven?
Ze werd uit de klas gehaald door haar mentor.
Ze was erg bloot gekleed.
Hot item in het nieuws deze zomer.
Hier thuis is het ook de orde van de dag, korte truitjes, korte broekjes.
Ze is trots op haar lijf. Sport veel en eet bewust.
Zij is zich zo bewust met haar 14 jaar dat iedereen een eigen identiteit heeft. Strijd voor iedereen die zelf niet durft te strijden. Trekt haar mond open als ze een ander geluid wil laten horen. Ze stelt zich kwetsbaar op om anderen te helpen.
En daar gaat ze. Korte truitjes en korte broekjes.
We hebben gesprekken over de kleding die ze draagt.
Ze houdt van bloot. Zichtbaarheid. Jezelf mogen laten zien.
Bloot heeft voor haar zo’n belangrijke betekenis, meer dan bloot alleen.
Mag je zijn wie je bent en jezelf laten zien zoals je bent?
Alleen zie je dat verhaal er niet bij als je haar alleen maar voorbij ziet komen.
Dus daar gaat ze, deze prachtige meid, met haar duidelijke idealen en openheid.
Staan we het toe dat ze ‘zo’ naar school gaat?
Zelfs in de winter draagt ze naveltruitjes.
Ik zie het ook, veel bloot.
Prachtig eigenlijk. Dat ze zichzelf durft te laten zien zoals ze werkelijk is. Geen haar op m’n hoofd die dat bedacht toen ik 14 was.
Dus ja… zo gaat ze. Ik zwaai haar na.
Ik houd m’n hart ook regelmatig vast omdat ik ook de oordelen en veroordelingen ken.
Maar wie ben ik eigenlijk als moeder om te bepalen wat wel en niet kan als je kind in de bloei van haar leven staat, met een duidelijk beeld van hoe het zou mogen zijn in de wereld, waar iedereen er mag zijn en iedereen ertoe doet?
Wie ben ik eigenlijk om te bepalen wat goed en fout is?
Wat is eigenlijk onze taak als moeder, als ouder, als opvoeder, misschien zelfs wel als juf, meester of leidinggevende?
Beschermen, bewaken…. of een vangnet zijn?
Vasthouden….. of een poort zijn waar ze doorheen mogen?
Beslissen hoe het moet gaan….. of laten ervaren en ontdekken?
Is het eigenlijk niet veel meer onze taak om te luisteren? Om te verbinden? Om ze in contact te brengen met wie ze werkelijk zijn in plaats van wat ze moeten zijn?
Ik laat haar niet ‘zomaar’ gaan. We zijn in gesprek. Ik weet wat bloot voor haar betekent.
Er is moed voor nodig om zo te gaan en zo te laten gaan.
En ja…. dan komt er soms een moment dat je liever zou vermijden.
Een leraar die vertelt dat er door leraren over gesproken wordt.
Dat ze zelf maar moet beslissen wat ze met deze informatie doet.
Een moment van schaamte waarin in een fractie van een seconde het hele zelfbeeld om zeep kan worden geholpen.
In een fractie van een seconde kan zo’n prachtige meid beslissen dat ze zich vanaf nu altijd en overal bedekt en niet mag zijn wie ze wil zijn.
De hele dag voelt ze zich bekeken. Schaamt ze zich. Met gym houdt ze met 30 graden haar jas aan. Snikheet heeft ze het en niet alleen door de temperatuur.
We hadden het kunnen voorkomen. Door te verbieden om ‘zo’ naar school te gaan.
We kunnen onze kinderen beschermen aan de voorkant, door te verbieden.
En hoe krachtig is het, als ze, na zo’n kwetsbaar moment, nog veel meer kunnen staan? Leiderschap over je eigen leven pakken.
Weten dat er mensen zijn die oordelen en dat ze daar zelf aan voorbij kunnen. Omdat ze weten waar ze voor staan en hun idealen en missie kennen.
Dat ze zelf beslissen en ervaren wanneer iets wel of niet handig is en daarin zelf hun keuzes mogen maken?
Dat je ook achteraf juist prachtig in gesprek kunt over wat het met je deed, hoe je je voelt en hoe je hier vervolgens mee om wilt gaan.
Zoals deze prachtige jongedame, de moed om heeft om de volgende dag opnieuw in gesprek te gaan met deze leraar om haar verhaal te vertellen, gesteund door ons.
Dat ze voelt hoe ze echt gehoord en gezien wordt als ze zelf haar verhaal verteld, over wat er nog meer achter de kledingkeus zit.
Er is moed voor nodig.
En dat heeft ze.
Zoveel moed dat zij het gesprek aangaat.
Meer moed dan de leraar die het aankaartte via de mentor en nog steeds anoniem blijft.
Dat maakt het pas ingewikkeld.
Dat je weet dat er geoordeeld wordt. En dat je niet weet wie.
En dat je toch beslist… ik ben ik. En ik ben oké. En ik durf me bloter te geven dan de mensen die me eigenlijk zouden moeten begeleiden.
En dan hoop ik vanuit het diepste van m’n hart dat er steeds meer mensen zijn die verder durven te kijken dan wat ze zelf geloven. Voorbij hun eigen vervormde waarheid.
Dat we met z’n allen bereid zijn om in gesprek te gaan in plaats van te oordelen.
Daar heb ik m’n werk van gemaakt. En er is genoeg te doen.
Dat werk is mijn missie geworden.
En als ik zie hoe goed het gaat met onze kinderen en hoe lekker ze in hun vel zitten en hoe de cursisten bij ons op De Trainingsboerderij steeds meer groeien en zichzelf bloot durven te geven dan weet ik zeker dat ik op het juiste pad zit. Dan ben ik ontzettend dankbaar dat ik van persoonlijke ontwikkeling m’n hoogste prioriteit heb gemaakt.
Voor mezelf, voor onze kinderen en voor de rest wereld om ons heen.
En ik ben ondertussen reuze benieuwd wat dit bericht met jou heeft gedaan. Wat herken je erin of wat juist niet? Ik zou het super tof vinden als je me ’t laat weten.
sabine@detrainingsboerderij.nl
Naakte groet
Sabine
In onze trainingen dagen we je uit om jezelf te ontdekken, om jezelf te zijn, om jezelf volledig tot je recht te laten komen.
Op korte termijn hebben we deze twee trainingen, waarbij je vooral leert om jezelf optimaal in te zetten, zoals jij dat wilt.
15 juli trainingsdag ‘This is Me’
Ontdekken en gaan staan voor wie je bent en voor wie je wilt zijn.
5 juli start Leiderschapstraining
Vanuit je eigen leiderschap en talenten jouw team optimaal aansturen en begeleiden.
Meer inspiratie:
Heb je een aha-moment?
Ben je geraakt? Geïnspireerd?
Wil je meer waardevolle tips gratis in je mailbox ontvangen?
Schrijf je onderaan deze pagina in voor onze inspiratiemail.
